"Spójrz na mnie" Nicholas Sparks - W miłości wszystkie chwyty są dozwolone

Sięgając po nową książkę Sparksa miałam nadzieję na odczucia podobne do tych po "Pamiętniku". Jestem bezgranicznie zakochana w tej historii, darząc szczególnym sentymentem również przygotowaną do ekranizacji powieści piosenkę Jamesa Blunt'a - Goodbye My Lover. Jeśli ktoś jeszcze jej nie słyszał, a historia Noah i Allie jest mu bliska - koniecznie musi nadrobić :)!

"Spójrz na mnie" opowiada historię dwójki młodych ludzi. Maria Sanchez jest prawniczką, która pochodzi z dużej, bardzo zżytej ze sobą rodziny i niedawno przeprowadziła się ponownie w rodzinne okolice. Skłoniła ją do tego historia morderstwa pewnej młodej dziewczyny, w której sprawę była zaangażowana zawodowo. Przez nadmiar pracy z reguły stroni od zatłoczonych miejsc i nie udziela się towarzysko. W związku ze splotem pewnych wydarzeń (niech to na razie pozostanie niespodzianką :)) poznaje Collina Hancock, porywczego, pokrytego tatuażami, potężnie zbudowanego zawodnika MMA, będącego w przeszłości na bakier z prawem. Mimo tego, że reprezentują dwa skrajne światy, w krótkim czasie stają się sobie bardzo bliscy. Ich sielanka zakłócona zostaje jednak przez akty nękania, dotykające kruchą Marię. Jej piekło zaczyna się od pięknego bukietu kwiatów, który otrzymuje za pośrednictwem kuriera. Dołączony jest do niego liścik, zawierający znamienne słowa "Będziesz wiedziała, co się wtedy czuje". W życiu Marii i Collina zaczynają odzywać się demony przeszłości.

Po przeczytaniu powieści mam mieszane odczucia. Czytam dość sporo kryminałów, które przeplatam lżejszymi propozycjami. Biorąc do ręki książkę Sparksa myślałam, że będzie to porywająca historia o miłości, daleka od jakiegokolwiek banału, która zapadnie głęboko w mojej pamięci. Poznanie się Collina i Marii faktycznie odbyło się w nietuzinkowych okolicznościach. Z biegiem czasu akcja jednak zaczęła stawać się bardzo przewidywalna. Przyznam, że w momencie, kiedy wszystko wydawało się w końcu w najlepszym porządku między dwojgiem głównych bohaterów, a od kilkunastu stron nie działo się nic przełomowego, spojrzałam na licznik stron. Myślałam, że historia zmierza ku końcowi, a w rzeczywistości została jeszcze połowa. W głowie zaczęły kłębić mi się myśli "Jak to? Przecież wszystko już jest jasne? Co jeszcze może się wydarzyć?". Nie musiałam długo czekać, ponieważ za chwilę rozwinięty został wątek kryminalny. Tak, kryminalny, oczy Was nie mylą. Nie jestem specjalistką od literatury tego autora, ale wszystkie napisane przez Niego historie, z którymi miałam do czynienia, były o miłości i przeciwnościach losu, które chciały tę miłość stłamsić. W tym przypadku natomiast było trochę inaczej.

Kiedy dotarłam do końca historii odniosłam wrażenie, jakby coś zostało pomieszane i niedopowiedziane, zabrakło mi przysłowiowej kropki nad "i". Nie był to ani napisany ze smakiem romans, ani górnolotna powieść kryminalna, choć "Spójrz na mnie" zawierało części obu gatunków. Nie chcę być zbyt krytyczna wobec autora, ale nieco ironicznie uznałam, że może pozazdrościł kolegom po fachu, którzy z sukcesem wydają kolejne tomy powieści kryminalnych... ;) Historia o miłości, jakich wiele: ona - ułożona, wykształcona, młoda kobieta z dobrego domu. On - równie młody, mężczyzna z przeszłością, który szuka swej drogi. Brzmi jak banał, prawda? Zagadka dotycząca tożsamości prześladowcy Marii również nie była zbyt skomplikowana. Wiedziałam, kto stoi za nękaniami dziewczyny, kiedy tylko autor wprowadził tego bohatera w akcję książki. Jak dla mnie - trochę zbyt przewidywalne.

Abstrahując od moich oczekiwań wobec książki (które były może zbyt wygórowane), cała historia napisana została jednak z pewnym, konkretnym zamysłem. Wszystko się ze sobą łączy, a kolejne wydarzenia wynikają z poprzednich. Może historia prześladowcy miała taka właśnie być - do przewidzenia przez czytelnika, u którego w głowie miały się kotłować myśli wskazujące Marii i Collinowi winowajcę. Powieść napisana została prostym, łatwo przyswajalnym językiem, który sprzyja szybkiemu czytaniu. Mimo niezbyt wysublimowanych zwrotów akcji przyjemnie mi się ją czytało. Jestem bardzo ciekawa, co następnym razem napisze Sparks i jaki kierunek wyznaczy nowej historii.

Wiem, że moja ocena niektórym wydaje się za bardzo surowa. Wnioskuję to po tym, że przed chwilą z zainteresowaniem czytałam opinie innych osób na temat "Spójrz na mnie", gdzie dostrzegłam same pozytywy oraz liczne zachwyty. Mogę powiedzieć, że powieść podobała mi się, ale nie porwała mnie jakoś szczególnie, sprawiając, że z wypiekami na twarzy czekałam na ciąg dalszy. A Wy, czytaliście już? Co o niej myślicie? Podzielacie moje zdanie, czy wręcz przeciwnie?

Ocena: 6/10